Hiszpański
Styl hiszpański jest stylem nowoczesnym, w sposób dość luźny czerpiącym z bogactwa kulturowego budowanego przez wieki. Nawiązania są wyraźne, ale bardzo subtelne, w całej przestrzeni mogą pojawiać się wzory kojarzone z różnymi stylami i epokami.
Ornamenty rządzą w Hiszpanii
Styl hiszpański jest stylem bogatym, ale na pewno nie kiczowatym. Ornamentyka specyficzna dla stylu Maurów pojawia się tutaj często, wyraźne są w ogóle wpływy kultury islamskiej, a także kontynentalne konwencje wnętrzarskie. Wszystkie one jednak pojawiają się na klasycznym tle, czyli zdecydowanie w prostym kontekście brył meblowych albo ścian w kolorach podstawowych lub delikatnych.
Nowoczesność budowana na klasyce
Styl hiszpański, mimo tego, że wyrasta z nowoczesnych koncepcji dekoracyjnych, rzadko wykorzystuje promowane w stylach industrialnych szkło, stal czy beton. Ściany są najczęściej malowane, nierzadko farbami strukturalnymi, a meble i podłogi wykonuje się z naturalnego drewna. O ile jednak podłogi zwykle są jasne, to już meble proponuje się wykonywać wyłącznie z ciemnych gatunków drewna.
Nowoczesność przejawia się tu raczej w formie – mocno uproszczonej, wykorzystującej jednak bogate kontrasty stylistyczne. Za niedopuszczalne należy uznać wykorzystanie elementów z tworzyw sztucznych, niezależnie od tego, czy są w formie proste, czy bardzo rozbudowane. Gdyby spróbować odnieść ten styl do szerszego tła, to z pewnością byłby on nowoczesny, ale należałby do grupy stylów naturalnych, a nie wyłącznie minimalistycznych.
Dodatki dodają charakteru
We wnętrzach w stylu hiszpańskim dodatki odgrywają bardzo dużą rolę. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że meble i wykończenie wnętrza stanowią jedynie tło dla ich różnorodności. Jeśli chodzi o dodatki, mniej istotne stają się także ich cechy stylistyczne. Można dość dowolnie łączyć ze sobą elementy charakterystyczne dla różnych stylów i wykonane z odmiennych materiałów.
Specyficzne dla stylu hiszpańskiego jest łączenie dodatków o charakterze historycznym, na przykład stylizowanych obrazów lub globusów, z dodatkami bardzo osobistymi: ramkami na zdjęcia, portretami czy książkami o wartości sentymentalnej.
Wnętrza w stylu hiszpańskim często odznaczają się pewną dozą artystycznego nieładu. Zdecydowanie nie jest to minimalistyczny, sterylny styl. Wnętrza mają mieć charakter osobisty i przede wszystkim być wygodne.
W krainie kontrastów
Styl hiszpański bardzo odważnie posługuje się kontrastami. Objawia się to nie tylko łączeniem wyraźnych, niepasujących do siebie kolorów, ale także bliskim sąsiedztwem materiałów, które wyraźnie się od siebie różnią. Na drewnianym blacie można rozstawić bogato ornamentowane ramki na zdjęcia imitujące wykonanie z cyny, a na uporządkowanym blacie kuchennym z kamienia stawia się szklane naczynia na ocet lub oliwę.
Kontrastowe mogą być także zestawienia form i funkcji: stół ustawia się w pokoju, częściowo zastępując nim biurko, natomiast kredens może zostać ustawiony nawet w przedpokoju, choć zachowa swoją funkcję. Jest to bardzo osobisty styl, w którym odczucia mieszkańców mają olbrzymi wpływ na ostateczny wygląd aranżacji. Możliwe jest zatem takie urządzenie wnętrz, które nie będzie odpowiadało ściśle wymogom stylu. Można na przykład zupełnie zrezygnować z charakterystycznych mozaik czy wykańczania powierzchni płytkami ceramicznymi, stawiając na przykład na nowoczesne materiały o cieplejszej powierzchni. Choć z wnętrza zostanie wtedy usunięty jeden specyficzny element, nadal będzie można mówić o aranżacji w stylu hiszpańskim.
