Może się to ograniczać do zebrania od niego wstępnych wskazówek i konsultacji ostatecznego projektu, ale najczęściej projektant utrzymuje stały kontakt ze swoimi klientami, aby na bieżąco poznawać ich opinie co do konkretnych elementów projektu. To bardzo ważna różnica w stosunku do procesu ekonomicznego, gdzie udział inwestora jest ograniczony. Tutaj to inwestor jest odpowiedzialny za wiele aspektów projektu – aranżer ma za zadanie przełożyć wymagania i oczekiwania inwestora na język techniczny, a wizualizacje i projekty pośrednie są tylko krokami na drodze do tego celu.

Projektowanie ekskluzywnych wnętrz wymaga od projektanta znajomości ofert producentów materiałów wykończeniowych. Zwykle lista firm, których produkty poleca aranżer, nie jest przesadnie długa, jeśli porównać ją choćby z ofertą marketów budowlanych, ale w tym przypadku nie ilość decyduje o wyniku, tylko jakość. Lepszy jeden producent dobrych materiałów, niż dziesięciu, którzy produkują buble. Projektant czuje się odpowiedzialny nie tylko za wizualną stronę całego przedsięwzięcia, ale także za funkcjonalność sugerowanych przez siebie rozwiązań i to jest bardzo ważne. Istotnym wyrazem zaangażowania projektanta jest usługa nadzoru autorskiego – dzięki niej projektant może na bieżąco korygować prace ekip budowlanych, czego nie robi się zwykle przy niskobudżetowych projektach, uznając, że poprawki są zbyt kosztowne.

Kolejną ważną zmianą w stosunku do ekonomicznego projektowania wnętrz jest typ wykorzystywanego oprogramowania. Wizualizację można stworzyć łatwo, ale nie każda będzie wierna i wiarygodna. Tylko najlepsi projektanci korzystają z oprogramowania, które pozwala na przygotowanie projektu w postaci prezentacji, która prawie nie różni się od tego, co uzyskają ekipy budowlane. Nie da się ukryć, że w przypadku luksusowych projektów, dla których każdy detal ma znaczenie, to spora korzyść – dzięki temu inwestor do ostatniej chwili może zażądać kolejnych poprawek, co daje mu pełną kontrolę nad projektem.