Neofolk
Neofolk jest jednym ze stylów będących współczesną interpretacją klasycznych wnętrz ludowych. Choć jego początek przypada na lata 20 XX wieku, to prawdziwy rozkwit przeżył razem z najnowszym wzrostem popularności stylów minimalistycznych. Jest to jednak chwila, w której raczej wykorzystuje się już wypracowane wzorce, a nie tworzy nowe.
Ludowe wzorce na nowo
Neofolk korzysta z ludowych wzorców, ale nie jest to bezrefleksyjne ich kopiowanie. Najczęściej motywy znane z twórczości ludowej są skrajnie upraszczane i łączone w nietypowy, nowy sposób. Zachowane zostają jednak ich żywe kolory. Zmianie ulega najczęściej kolor tła. O ile w twórczości ludowej większość dekoracji była nanoszona na białe tło, o tyle neofolk chętniej korzysta z tła czarnego lub w innych wyraźnych barwach. Jest to jednak styl zostawiający dość dużą swobodę i tym samym dopuszcza się wierniejsze kalkowanie oryginałów.
Styl ze skłonnościami do natury
Neofolk musi korzystać z naturalnych materiałów. Części z nich, choćby wzoru usłojenia drewna, nie da się imitować z pełną wiernością, a ich zalety estetyczne są niepodważalne i projektanci nie chcą z nich rezygnować. Dużą popularnością cieszą się nadal naturalne tkaniny, w tym filc, bawełna i len. Już samo wykorzystanie bawełny jest tu pewną nowością, natomiast nie jest szczytem możliwości. Neofolk chętnie korzysta również z włókien syntetycznych, przy czym najczęściej jednak zaleca się, aby tkaniny z nich wykonywane przypominały te z włókien naturalnych.
Kontrasty i kolory
Jest to styl bardzo pogodny i kolorowy, ale także pozwalający na eksperymentowanie z kolorami. Podstawowa zasada głosi, że duże obiekty tła, a więc ściany czy meble o dużej powierzchni powinny raczej być jasne, na przykład białe, beżowe albo szare. W przypadku mniejszych elementów dekoracyjnych często wybór pada na czerń. Tak zarysowana kolorystyka pokrywa się z wieloma stylami minimalistycznymi, natomiast neofolk na tym tle osadza wielobarwne elementy dekoracyjne.
Są one wzorowane na ludowych motywach z całego świata, a te z kolei zwykle były wykonywane z wykorzystaniem naturalnych barwników, które cechuje wysoki kontrast i jaskrawy odcień. Z tego w neofolku się nie rezygnuje, ale też nie rozszerza się wachlarza wykorzystywanych barw. Najczęściej motywy dekoracyjne powstają z mieszanki żółci, czerwieni, odcieni niebieskiego, zielonego i pomarańczowego. Warto jednak podkreślić, że kolorystyka motywów dekoracyjnych nie musi być zbieżna z wyglądem oryginalnych wzorów.
Nie do końca na ludowo
Styl neofolkowy korzysta dość chętnie z dorobku współczesnych projektantów. Najlepiej widać to w odniesieniu do mebli. Mogą one być inspirowane tradycyjnymi elementami wyposażenia, jednak najczęściej jest to kopia niezbyt wierna. Umeblowanie we wnętrzach neofolkowych ma charakter funkcjonalny i bliżej mu do stylów funkcjonalnych i minimalistycznych niż do rustykalnych i pokrewnych. Trzeba jednak przyznać, że nie rzuca się to w oczy. Neofolk jest bowiem stylem wynoszącym prostotę ponad wszystko, w związku z czym konotacje z minimalizmem są tu oczywiste. Zmiana mebli na bardziej ergonomiczne tylko podnosi użyteczność wnętrza, a przy okazji pozwala na odświeżenie aranżacji.
Lekkie formy minimalistycznych mebli zapewniają dodatkową atrakcyjność wizualną, a także w pewien sposób uzasadniają użycie uproszczonych motywów dekoracyjnych, które stają się z miejsca lepiej dopasowane do charakteru wnętrza. Z oryginalnymi wiejskimi meblami wywoływałyby niemały zgrzyt.
