Toskański
Styl toskański zdecydowanie jest stylem wiejskim, prowincjonalnym, bardzo trudnym do przystosowania do potrzeb nowoczesnych wnętrz. Jest on już w swoich głównych założeniach przystosowany do wnętrz prymitywnych, anachronicznych i używanych w najbardziej klasyczny sposób. Od tego bardzo trudno jest uciec i stosowanie takiego stylu w nowoczesnym apartamencie nawet doświadczonym architektom sprawia duże trudności.
Prawdziwa wieś
Zwykle mówiąc o wiejskim wnętrzu, ma się na myśli zacofanie i prymitywizm formy. Dokładnie tak jest i w tym stylu. Żadnych zbędnych dekoracji, mebli służących na przykład eleganckiemu zaprezentowaniu zastawy, żadnej sztuki na ścianach. Styl toskański w swojej rustykalnej zachowawczości nie pozwala nawet na ustawienie prostych sprzętów elektronicznych bez wywołania estetycznego zgrzytu. Olbrzymi telewizor po prostu tutaj nie pasuje – pytanie brzmi, jak dobrze uda się go wtopić w tło, żeby nie rzucał się w oczy bardziej, niż to naprawdę konieczne.
Sama natura
Styl toskański korzysta w naturalnych motywów i materiałów. Podstawowym materiałem wykończeniowym jest drewno, rzadziej używa się także kamieni. Meble, jeśli nie są wykonane z litego drewna, to mogą powstawać na przykład z wikliny albo rattanu. Tkaniny – wyłącznie naturalne. Dawniej dominował len, jednak obecnie także odpowiednio przygotowana bawełna będzie się pięknie prezentowała. Wszystkie tkaniny jednak muszą mieć gruby, zgrzebny splot i naturalne kolory. Nie barwi się całych płacht materiału, a ewentualnie – choć też nieczęsto – stosuje kolorowe nici do haftowania.
Motywy dekoracyjne nanoszone nowoczesnymi technikami powinny przedstawiać naturalne bogactwo charakterystyczne dla regionu. Winorośl, oliwki, cytrusy – to one pojawiają się najczęściej, choć zwykle w towarzystwie motywów roślinnych uproszczonych do tego stopnia, że odróżnienie gatunku staje się niemal niemożliwe.
Prostota funkcji
W toskańskich wnętrzach próżno szukać cienkiego szkła, misternie dekorowanej porcelany czy mebli tapicerowanych welurem. Krzesła miały prosty kształt, na stole stać powinien fajans albo porcelana stylizowana na taką gorszej jakości, a szkło jest dopuszczalne w zasadzie na zasadzie wyjątku tylko w stosunku do kieliszków z toskańskiego wina, po którym butelki mogą stanowić doskonałą ozdobę (wszak samego wina nie powinno się wystawiać z piwniczki bez zamiaru jego wypicia). Najbardziej dekoracyjnymi elementami wystroju są kwiaty i suszone zioła, które mogą być dziś, tak samo jak dawniej, używane jako specyficzne dla regionu przyprawy.
Kolor ciepła
Toskańskie aranżacje mają specyficzną paletę barw. Bardziej niż Włochy przypomina ona raczej sawanny afrykańskie, ale tak naprawdę kolorystycznie rejony te wcale nie są bardzo odległe. Faktem jednak jest, że wszystkie barwy muszą być jasne, wyraźne i trwałe, ponieważ taka jest charakterystyka oryginalnie używanych naturalnych barwników. Po to, aby podkreślić subiektywne ciepło toskańskiego wnętrza, należy zrezygnować z białego światła i zastosować raczej szeroko świecące źródła o barwie ciepłej bieli. Zarówno jako dekorację, jak i funkcjonalne oświetlenie, można stosować lampiony, świecie itp. Nie warto jednak stosować stylizowanych na świece lamp LED – jeśli już trzeba decydować się na nowoczesne rozwiązania, to zdecydowanie nie powinny one rzucać się w oczy i ta zasada obowiązuje także w stosunku do lamp.
Z mocniejszych kolorów warto spróbować zieleni czy czerwieni, natomiast błękit i ciemny niebieski były raczej stosunkowo rzadko spotykanymi kolorami.