Włoski
Styl włoski jest trudny do zdefiniowania. Mogłoby się wydawać, że będzie w jakiś sposób pokrewny klasycznemu lub przynajmniej neoklasycznemu, może któremuś ze stylów pałacowych, podobieństwa chciałoby się także dostrzec między nim a stylem weneckim. I faktycznie: „jakieś” podobieństwa są, ale zwykle dość luźne i niekoniecznie łatwe do wychwycenia. Style włoski bowiem nie narodził się jako rozwinięcie któregoś z istniejących nurtów, ale został stworzony od zera, a miało to miejsce na początku drugiej połowy XX wieku.
Dekoracyjny minimalizm
Styl włoski jest prawdopodobnie najbardziej udanym dziś przykładem mariażu minimalizmu lub przynajmniej funkcjonalizmu ze stylami bardziej dekoracyjnymi. We wnętrzach bowiem ustawia się niewiele mebli, które jednak są zwykle bardzo wyszukane i wykonane zawsze z materiałów najlepszej jakości. Często ich projekty bazują na znanych z innych stylach modelach, jednak w przeważającej większości designerzy wplatają jakieś humorystyczne dodatki. Czasem mogą to być na przykład pozornie niepasujące nogi od stołu albo zaskakujący kolor obicia na krzesłach.
Wnętrza włoskie zdecydowanie nie są skromne, jak w stylach minimalistycznych, ale najczęściej ustawia się w nich tylko niezbędne meble i niezbyt dużą ilość przydatnych gadżetów pełniących jednocześnie funkcję dekoracyjną, stąd właśnie określenie tego stylu jako skrzyżowania funkcjonalizmu i aranżacji estetycznie wyszukanych.
Kolory z akcentami
Gdyby z wnętrz włoskich usunąć pewne kolorowe akcenty, to stałyby się one bardzo stonowane, spokojne i jasne. Dominują bowiem barwy naturalne. Drewno europejskie lub kamienie są wykorzystywane powszechnie. Jednak w każdej włoskiej aranżacji muszą znaleźć się elementy zabarwione zdecydowanie bardziej agresywnie. Mogą to być na przykład czerwone zasłony, czarne płytki ceramiczne na fragmencie podłogi albo jakaś intensywnie kolorowa farba do efektów specjalnych na ścianie. Te dodatkowe akcenty w pojedynczym pokoju powinny być dobierane kolorystycznie z tej samej palety. Można więc połączyć pomarańczowe dodatki z czerwonymi, jasnozielone z ciemniejszymi, ale już użycie jednocześnie czerwonych i zielonych raczej nie będzie dobrym posunięciem.
Praca dla designera
Styl włoski jest odświeżany właściwie co roku. Designerzy zajmujący się tymi wnętrzami naprawdę robią wiele, aby zmieniały się regularnie kształty mebli, modne dodatki czy rozwiązania architektoniczne. Część przedmiotów we wnętrzu może dość wyraźnie nawiązywać do bogato zdobionych pierwowzorów klasycznych, inne będą wyraźnie inspirowane epoką industrialną. Zadaniem projektantów jest tak naprawdę sprowadzenie tych wszystkich elementów do wspólnego mianownika i takie ich estetyczne zgranie, aby po umieszczeniu w jednym wnętrzu nie raziły, tylko wzajemnie się dopełniały.
Styl włoski wymaga więc na pewno świeżego umysłu, ale też bez wątpienia odświeża wnętrze. Odrobina estetycznego chaosu, którą wnosi, pozwala na głęboki wypoczynek, ale także dodaje energii na cały dzień. Dość powszechnie wnętrza w stylu włoskim są uznawane za bardziej inspirujące od innych i może dlatego styl ten stał się podwaliną projektów chill-roomów w biurowcach.
Wiadomo, że nie wszystkie rozwiązania daje się przenieść jeden do jednego, natomiast sama koncepcja polegająca na łączeniu różnych elementów w dość stonowanych i pełnych, funkcjonalnych i prostych zestawach jest zdecydowanie godna uwagi, nawet jeśli w swoich postulatach twórcy stylu włoskiego nie posuwają się tak daleko, jak funkcjonaliści.
