Gabinetowy
Styl gabinetowy, jak sama nazwa wskazuje, powstał w gabinetach, jednak ich rola była wówczas inna, niż ta, jaką przypisuje się im dziś. Były pomieszczeniami, które jedynie stylizowano na miejsca pracy, podczas gdy w praktyce były odpowiednikami dzisiejszych korporacyjnych pokojów rekreacyjnych.
Nowoczesna klasyka
Gdyby spróbować przyporządkować styl gabinetowy albo do grupy stylów klasycznych, albo typowo nowoczesnych, to byłby z tym niemały problem. Stosowanie czystych i prostych form, które faktycznie zaczęło się dość dawno, jest przecież domeną większości współcześnie popularyzowanych stylów. Dziś też często sięga się po materiały, które w stylu gabinetowym są wykorzystywane praktycznie od zawsze: brąz, solidne ciemne drewno, skóry czy szkło.
O stylu tym można więc powiedzieć, że jest na swój sposób ponadczasowy. Kojarzą się z nim co prawda nieco dziś już archaiczne dekoracje, takie jak bogato ornamentowane plansze do szachów czy misternie ozdabiane globusy, natomiast dziś pojawiają się one stosunkowo rzadko, a jeśli już, to raczej w bardziej odkrywczych wcieleniach.
Naturalne, proste materiały
W stylu gabinetowym ważna jest trwałość, a ta cecha paradoksalnie wcale nie jest właściwa nowoczesnym materiałom. Jako dominujące surowce pojawiają się więc drewno, metale o prostym składzie (brąz, mosiądz, a także cyna czy szlachetne srebro), dekoracyjna kość słoniowa oraz tkaniny. Z tych ostatnich na szczególną uwagę zasługują w gruncie rzeczy dość prymitywne, ale grube i trwałe wełny samodziałowe i bardziej subtelne, ale też nieprzesadnie wyszukane żakardy.
Gabinet jako miejsce relaksu
Gabinety na pierwszy rzut oka mogły niegdyś służyć za miejsce pracy, jednak praktyka dowodzi, że były przede wszystkim miejscem relaksu. W związku z tym musiał pojawić się w nich pewien specyficzny mebel, a mianowicie barek, i to oczywiście nie pusty. Wewnątrz barku znajdowały się ciemne butelki z drogimi trunkami, a na wierzchu mogły stać karafka, szklanki czy kieliszki w zależności od preferencji smakowych gospodarza. Dodatkiem były też często wazony z kwiatami, o czym w poradnikach aranżacji wspomina się rzadko, a szkoda, ponieważ w klasycznych wnętrzach była to absolutna podstawa.
Jak na pokój relaksacyjny przystało, gabinet powinien zapewniać odpowiednią prywatność. Dlatego też styl ten stosuje się raczej w odniesieniu do niewielkich pomieszczeń. Warto jednak przy tym wspomnieć, że ich wyposażenie było dość kompleksowe, bo obok solidnego biurka albo przynajmniej sekretarzyka i stolika, musiało się znaleźć miejsce na wypoczynkowy fotel i kanapę. Te były zwykle tapicerowane skórą pikowaną w dość charakterystyczny sposób. Nie stosowano natomiast zdobień na drewnianych meblach – te miały być przede wszystkim funkcjonalne, więc dekoracje mogły stanowić najwyżej nacięcia i frezy.
Kolorystyka wnętrz gabinetowych
To bardzo ciekawe zagadnienie, ponieważ pokoje te zwykle kojarzą się ze stosunkowo ciemnym wystrojem, a mimo wszystko jest w nich dość jasno. Dziś oczywiście można ten problem rozwiązać poprzez zastosowanie nowoczesnych systemów oświetleniowych, natomiast dawniej polegano w równej mierze na dodatkach. Meble często były tapicerowane jasnymi materiałami i w podobny sposób wykańczano okna: jasne firany i raczej lekkie zasłony stanowiły ciekawy kontrast dla ciemnego tła.
Dodać jeszcze należy, że w stylu gabinetowym nie ucieka się od wzorzystych tkanin i dodatków, ale w ich przypadku należy stawiać raczej na desenie jednobarwne, ale wyraziste.
