Francuski
Styl francuski dojrzewał przez wieki, ale jego powszechne rozumienie wcale nie pokrywa się z rzeczywistą definicją. Nie jest to bowiem styl bogaty. Owszem, pojawiają się w nim wytworne elementy, ale więcej jest tu umiejętnie użytych sztuczek niż autentycznego bogactwa. Nie można za to odmówić mu oryginalności i elegancji, która wynika po części właśnie z umiarkowania.
Vive la różnorodność
Styl francuski nie ma własnej natury. Wnętrza urządzone zgodnie z tą konwencją wykorzystują dorobek kilku stylów wywodzących się z Francji, ale równie dobrze można zastosować w nich kilka nowoczesnych dodatków i nie powinno to zaburzyć ogólnej harmonii. Istnieją jednak pewne cechy wspólne, które można opisać dla wszystkich wstawianych do pokoju mebli. Powinna to być stosunkowo lekka konstrukcja, dość jednolita, ale niekoniecznie stonowana kolorystyka, a także wygoda wykraczająca poza podstawową funkcjonalność: kanapa nie powinna być jedynei funkcjonalna, ale musi też sprawiać wrażenie doskonale wykonanej, miękkiej i bardzo wygodnej. Warto jednak wiedzieć, że w praktyce styl francuski często korzystał z mebli bardzo starych, do których prawdziwej wartości można było mieć poważne zastrzeżenia. Dziś oczywiście ewentualne postarzanie jest efektem celowym i nie może obniżać komfortu, natomiast styl francuski był sposobem na pokazanie się nawet wtedy, kiedy tak naprawdę niewiele się miało do pokazania.
Dodatki we wnętrzach
We wnętrzach francuskich ustawiano wiele dodatków. Mogły to być porcelanowe wazony z żywymi kwiatami, popiersia (te są zwykle autentyczne, ponieważ Francuzi wyprodukowali ich masę, a teraz chętniej je sprzedają, niż ustawiają na półkach czy kominkach), barwne zasłony i przebogata zastawa stołowa. Tę ostatnią zostawia się zawsze w widocznym miejscu, a specyficzny urok uzyskuje ona dzięki połączeniu starych i w dość widoczny sposób już zużytych elementów z nowymi. Taka ciągłość jest jedną z cech charakterystycznych wnętrz francuskich – remontowano je w sposób gruntowny rzadko, a raczej dbano o ciągłe wzbogacanie i upiększanie wnętrz, więc takie pomieszanie stylów było nieuniknione.
Styl doskonały dla gościnnych wnętrz
Francuzi nie słynęli może z takiej gościnności, jak polska szlachta, ale w dzisiejszych aranżacjach francuskich stawia się właśnie na otwartość. W związku z tym klasyczne wystroje wzbogaca się na przykład o patery z owocami, a na zaciemnianych stojakach ustawia się butelki wina. Jest to znakomite uzupełnienie wnętrza, które w swych założeniach ma być przytulne. Oczywiście tego rodzaju rozwinięcie będzie doskonale licowało z projektem pokoju gościnnego czy jadalni, a już niekoniecznie gabinetu czy sypialni, jednak można to zawsze wykorzystać.
Warto przy tym pamiętać, że już w oryginalnych źródłach wspomina się o tym, że równie ważne, jak wygląd zastawy, jest to, co się na niej podaje i tę zasadę warto stosować i dziś. Sam styl francuski może bowiem szczególnie wytworny nie jest, natomiast stosowany był raczej przez bogatsze warstwy mieszczańskie i dworskie, zatem dobry ekspres do kawy, nawet jeśli będzie estetycznie skrajnie niedopasowany, świetnie będzie współgrał z francuskim wnętrzem.
Tkaniny we wnętrzu
Zdecydowana większość mebli w stylu francuskim powinna być tapicerowana i obita miękką gąbką. Wzorzyste zasłony lub – w nowoczesnych aranżacjach – rolety wiedeńskie lub londyńskie też dodadzą uroku pokojom, natomiast ze wszystkich tkanin najbardziej charakterystyczne dla stylu francuskiego (i wszystkich „ludwików”) są tkaniny Toile de Jouy. Mają one nie tylko długą historię, ale i niezwykły urok, za to zdobyć je nie będzie łatwo.
