Orientalny
Styl orientalny pochodzi co prawda ze wschodu, ale jego współczesny obraz powstał raczej z myślą o odbiorcach europejskich. Trudno ocenić, kiedy narodziły się podwaliny stylu i w jaki sposób przebiegał jego rozwój, natomiast z pewnością dzisiejsze aranżacje nie są wierną kopią pałaców radżów z krajów wschodnich, choć z nich właśnie czerpią inspirację.
Styl, w którym rządzą dekoracje
We wnętrzu urządzonym zgodnie z dość rygorystycznymi zasadami stylu, mnóstwo jest różnego rodzaju dekoracji. Nie będzie wielkim nadużyciem powiedzenie, że każdy element wystroju trafia do wnętrza głównie ze względu na swoje walory estetyczne, przy czym w tym przypadku należy postawić znak równości między estetyką a dekoracyjnością. Im więcej rzeźbień, wzorów, dodatków i zaskakujących elementów zewnętrznych znajduje się na meblach czy licznych w tym stylu pamiątkach, tym lepiej.
Tkaniny obowiązkowe
Styl orientalny bardzo często i chętnie korzysta z tkanin. W zasadzie nawet tak sformułowane założenie jest niedopowiedzeniem – tkaniny w stylu orientalnym mogą pojawiać się absolutnie wszędzie. Oryginalne stanowiły nawet dekorację ścienną, dziś natomiast raczej wykorzystuje się stiuki albo farby do efektów specjalnych. Tkaniny nadal wykorzystywane są jako ozdobne dekoracje okienne, układa się je na tapicerowanych meblach, blatach, a nawet wykorzystuje jako samodzielne dekoracje.
Z umiłowania to tkaninowych wykończeń ścian pozostały jeszcze tendencje do ustawiania rozbudowanych baldachimów czy wieszania płóciennych obrazów, a także dywanów.
Nietypowe umeblowanie
W krajach wschodnich nie znano bardzo długo mebli takich, do jakich przywykli europejczycy. Stoły czy ławy w ogóle nie były wykorzystywane, siadano po prostu w wyznaczonym miejscu na pufach lub poduchach. Dziś ława kawowa nie będzie zbyt dużym odstępstwem od zasad dekoracji, natomiast stół już wywoła niepotrzebny dysonans. Same pufy i poduszki do siedzenia nadal obowiązują i są jedną z najbardziej charakterystycznych cech wspólnych dla praktycznie wszystkich stylów ze wschodu.
Szafom, ławom i innym „tradycyjnym” meblom często albo nadaje się nietypowe kształty, albo przynajmniej wykańcza ich blaty i fronty rzeźbieniami inspirowanymi sztuką wschodnią. Dość dużą popularnością cieszą się odbiegające nieco od klasycznego ujęcia stylu orientalnego dekoracyjne meble w kształcie słoni, a pełniące funkcję kufrów. W zasadzie stanowi to syntezę funkcjonalności i formy, które jednak oryginalnie cechowały dwa oddzielne elementy wyposażenia.
Kolory przyprawiające o zawrót głowy
Kolory w stylu orientalnym są bardzo intensywne, ciężkie, ale przeważnie ciepłe. Aby lepiej dostosować aranżacje do potrzeb inwestorów europejskich, dopuszcza się zmianę kolorów tła na jednolite i w miarę neutralne, aczkolwiek w takich przypadkach koniecznością jest dodatkowe dekorowanie ścian – wieszanie na nich obrazów, ustawianie nieopodal figur lub innych dekoracji.
W stylu orientalnym kolory łączy się na zasadzie kontrastów, przy czym dominować powinna barwa ciemnego złota i czerwieni. Aby złagodzić agresywność takich dekoracji, nierzadko współcześnie używa się elementów barwy zielonej, natomiast raczej unika się bieli i błękitów, które w oryginalnym stylu pojawiały się rzadko ze względu na symbolikę, a obecnie raczej przez zbytni chłód, który mógłby popsuć aranżację.
Dodatki powinny być wykonane z materiałów naturalnych, przy czym należy wziąć poprawkę na kolory: na wschodzie nawet drewno jest ciemniejsze od europejskiego.
